Bu kuklalar kameradan müxtəlif məsafələrdə yerləşir - 30 santimetrdən (aşağıda) 3,3 metrə (yuxarıda) - və nəsli kəsilmiş trilobitin gözündən ilhamlanan yeni obyektiv növü sayəsində hamısı diqqət mərkəzindədir.
Dəniz canlısı nəinki həm yaxın, həm də uzaq obyektləri görə bilirdi, eyni zamanda hər iki məsafəni fokusda görə bilirdi - bu, əksər gözləri və kameraları qaçıran bir qabiliyyətdir.
İndi yeni bir kamera növü dünyanı bu trilobitin etdiyi kimi görür. Tədqiqatçılar aprelin 19-da Nature Communications jurnalında bildirirlər ki, D. socialis-in gözlərindən ilhamlanaraq kamera eyni vaxtda üç santimetr və təxminən iki kilometr uzaqlıqdakı iki nöqtəyə fokuslana bilir.
Aqravalın fikrincə, kamera trilobit kimi görə bilsəydi, daha yüksək sahə dərinliyi ilə yüksək keyfiyyətli şəkillər çəkə bilərdi. Yüksək sahə dərinliyi - kameranın fokuslana biləcəyi ən yaxın və ən uzaq nöqtələr arasındakı məsafə - 3 ölçülü fotoşəkillər hazırlamaq üçün bir çox kiçik linzalardan istifadə edən nisbətən yeni işıq sahəsi fotoqrafiya texnikası üçün vacibdir.
Trilobitin qabiliyyətini təqlid etmək üçün komanda şəhər mənzərəsi kimi düzülən milyonlarla müxtəlif ölçülü düzbucaqlı nanopillardan ibarət bir növ yastı obyektiv olan metallar düzəltdi - əgər göydələnlər insan saçının eninin iki yüzdə biri olsaydı. Nano dirəklər forma, ölçü və düzülüşündən asılı olaraq işığı müxtəlif yollarla əyən maneələr kimi çıxış edir. Tədqiqatçılar sütunları elə düzdülər ki, bir az işıq linzanın bir hissəsindən, bir qədər də işıq digərindən keçərək iki fərqli fokus nöqtəsi yaratdı.Trilobitdən ilham alan metallar düzbucaqlı “nanopillar”larla örtülmüş düz səthdir (şəkildə). Onların formaları və istiqamətləri işığı elə əyir ki, uzaq obyektlər və yaxınlıqdakı obyektlər bir müstəvidə (sağda) fokuslana bilsin, beləliklə, yüksək sahə dərinliyi olan bir görüntü təmin edilir.
Cihazı işıqlı bir kamerada istifadə etmək üçün komanda daha sonra minlərlə kiçik təsviri çəkə bilən eyni metallardan ibarət bir sıra düzəltdi. Birləşdirildikdə, nəticə yaxın və uzaqda fokusda olan, lakin arada bulanıq olan bir şəkildir. Daha sonra bulanıq bitlər bir növ maşın öyrənmə kompüter proqramı ilə kəskinləşdirilir.
Böyük bir sahə dərinliyinə nail olmaq proqramın dərinlik məlumatlarını bərpa etməsinə kömək edə bilər, Almaniyanın Siegen Universitetinin hesablama təsviri üzrə alimi İvo İhrke deyir ki, bu tədqiqatda iştirak etməyən. Standart şəkillərdə fotoşəkildəki obyektlərə olan məsafələr haqqında məlumat yoxdur, lakin 3-D təsvirlər var. Beləliklə, ələ keçirilə bilən daha çox dərin məlumat, bir o qədər yaxşıdır.
Trilobit yanaşması görmə kəskinliyini artırmaq üçün yeganə yol deyil. İhrke deyir ki, fərqli bir üsuldan istifadə edən digər kameralar da oxşar sahə dərinliyinə nail olublar. Məsələn, Raytrix şirkəti tərəfindən hazırlanmış işıq sahəsi kamerası, konsertdə işləyən üç müxtəlif növ kiçik şüşə linzalardan ibarətdir və hər bir növü müəyyən məsafədən işığı fokuslamaq üçün hazırlanmışdır. Trilobit üsulu da bir sıra linzalardan istifadə edir, lakin bütün linzalar eynidir, hər biri öz başına bütün fokus dərinliyi işlərini yerinə yetirə bilir – bu, müxtəlif növ linzalardan istifadə etməklə müqayisədə bir qədər yüksək ayırdetmə qabiliyyətinə nail olmağa kömək edir.
